همانطور که می دانید ورود به حرم امام رضا (ع) آداب خاصی دارد که زائران حتما باید رعایت کنند. یکی از آداب وارد شدن به حرم امام رضا (ع) اجازه ورود خواستن از امام رضا (ع) است، در این مقاله مطالب مفیدی در همین مورد تهیه شده است که مطالعه می‌کنید:

اذن دخول هنگام ورود به حرم امام رضا (ع):

قبل از نقل زیارت‏ هاى حضرت امام رضا علیه السلام، این دعا را به عنوان اذن ورود به حرم‏ مطهّر آن حضرت، ذکر مى ‏نماییم:

أَللَّهُمَّ إِنّی وَقَفْتُ عَلى بابٍ مِنْ أَبْوابِ بُیُوتِ نَبِیِّکَ صَلَواتُکَ عَلَیْهِ‏ وَالِهِ، وَقَدْ مَنَعْتَ النَّاسَ أَنْ یَدْخُلُوا إِلّا بِإِذْنِهِ، فَقُلْتَ «یا أَیُّهَا الَّذینَ امَنُوالاتَدْخُلُوا بُیُوتَ النَّبِیِّ إِلّا أَنْ یُؤْذَنَ لَکُمْ»

أَللَّهُمَّ إِنّی أَعْتَقِدُ حُرْمَهَ صاحِبِ هذَا الْمَشْهَدِ الشَّریفِ فی غَیْبَتِهِ کَما أَعْتَقِدُها فی حَضْرَتِهِ ، وَأَعْلَمُ أَنَّ رَسُولَکَ وَخُلَفآءَکَ عَلَیْهِمُ السَّلامُ‏ أَحْیآءٌ، عِنْدَکَ یُرْزَقُونَ، یَرَوْنَ مَقامی، وَیَسْمَعُونَ کَلامی، وَیَرُدُّونَ ‏سَلامی، وَأَنَّکَ حَجَبْتَ عَنْ سَمْعی کَلامَهُمْ، وَفَتَحْتَ بابَ فَهْمی بِلَذیذِ مُناجاتِهِمْ.

وَإِنّی أَسْتَأْذِنُکَ یا رَبِّ أَوَّلاً، وَأَسْتَأْذِنُ رَسُولَکَ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَالِهِ ‏ثانِیاً، وَأَسْتَأْذِنُ خَلیفَتَکَ الْإِمامَ الْمَفْرُوضَ عَلَیَّ طاعَتُهُ عَلِیَّ بْنَ مُوسَى‏ الرِّضا عَلَیْهِ السَّلامُ ، وَالْمَلآئِکَهَ الْمُوَکَّلینَ بِهذِهِ الْبُقْعَهِ الْمُبارَکَهِ ثالِثاً.

ءَأَدْخُلُ یا رَسُولَ اللَّهِ، ءَأَدْخُلُ یا حُجَّهَ اللَّهِ، ءَأَدْخُلُ یا مَلآئِکَهَ اللَّهِ ‏الْمُقَرَّبینَ الْمُقیمینَ فی هذَا الْمَشْهَدِ، فَأْذَنْ لی یا مَوْلایَ فِی الدُّخُولِ‏ أَفْضَلَ ما أَذِنْتَ لِأَحَدٍ مِنْ أَوْلِیآئِکَ، فَإِنْ لَمْ أَکُنْ أَهْلاً لِذلِکَ، فَأَنْتَ أَهْلٌ لَهُ.

خداوندا؛ من ایستاده ‏ام کنار درى از درهاى خانه‏ هاى پیامبرت که درود تو بر او و آل او باد، و تو مردم را بازداشته ‏اى از این‏که بدون اجازه او وارد شوند، و فرموده ‏اى: «اى کسانى که ایمان آورده ‏اید به خانه ‏هاى پیامبر وارد نشوید مگر اینکه به شما اجازه داده شود». خداوندا؛ من به حُرمت صاحب این مکان شریف در فقدان او معتقدم؛ همان‏ گونه که آن را در حضورش باور دارم، و مى‏ دانم که رسول تو و جانشینان تو – که درود بر آنان باد – زنده‏ اند، نزد تو روزى مى ‏خورند، جایگاه مرا مى‏ بینند سخن مرا مى ‏شنوند، و سلام مرا پاسخ مى‏ دهند، و تو گوشم را از شنیدن کلام ایشان بازداشته ‏اى، و درِ فهمیدن لذّت راز و نیاز با ایشان را برایم گشوده ‏اى. پروردگارا؛ من ابتدا از تو اجازه مى ‏گیرم، و ثانیاً از رسول گرامى‏ ات – که درود خدا بر او و آل او باد – اجازه مى‏ طلبم، و از جانشین تو امام و پیشوایى که اطاعت او را بر من واجب فرموده ‏اى، (یعنى حضرت) علىّ بن موسى الرضا – که سلام بر او باد – و از فرشتگانى که به این بارگاه مبارک و پر برکت موکّلند در مرحله بعدى اجازه مى ‏خواهم. آیا وارد شوم اى رسول خدا؟ آیا وارد شوم اى حجّت خدا؟ آیا وارد شوم اى فرشتگان مقرّب خداوند که در این زیارتگاه اقامت دارید؟ به من – اى مولاى من؛ – اجازه بده وارد شوم بهتر از اجازه ‏اى که به یکى از دوستانت مرحمت فرموده ‏اى، اگر من شایسته آن نباشم، شما شایستگى آن را دارید.

پس اگر قلبت خاشع شد و اشک از چشمانت جارى گردید؛ این، نشانه اذن ورودبه حرم مطهّر است.آنگاه آستانه ی در را ببوسیم و در حین ورود بگوییم :

بسم الله و بالله و فی سبیل الله و علی مله رسول الله صلی الله علیه و آله اللهم اغفرلی و ارحمنی و تب علی إنک أنت التواب الرحیم.

منبع: تبیان