حضرت امام رضا فرمود:

المُسلِمُ الَّذی یَسلَمُ المُسلِمونَ مِن لِسانِهِ و یَدِهُ ولَیسَ مِنّا مَن لَم یَأمَن جارُهُ بَوائِقَهُ

مسلمان کسی است که مردم از دست و زبان او آسوده باشند و از ما نیست آن که همسایه اش از شرّ او در امان نباشد.

منبع: (عیون أخبار الرّضا علیه السلام، ج 1، ص 24 )

حضرت امام رضا علیه السلام می‌فرماید:

مَن سَألَ اللّه َ التَّوفیقَ و لَم یَجتَهِد فَقَدِ استَهزَأَ بِنَفسِهِ

هر کس از خدا توفیق بخواهد و تلاش نکند، خود را مسخره کرده است.

منبع: (میزان الحکمه، ح 2790 )

امام هشتم ،علی بن موسی الرضا علیه السلام فرمود:

أفضَلُ المالِ ما وُقِی بِهِ العِرضُ.

برترین دارایی آن است که آبرو با آن حفظ شود.

منبع: (العدد القویة، ص292 ، ح17)

امام رضا علیه السلام می‌فرماید:

فِطرُک أخاک الصّائِمَ أفضَلُ مِن صیامِک.

افطاری دادن تو به برادر روزه دارت، فضیلتش بیشتر از روزه داشتن توست.

منبع: (مصباح المتهجّد، ص 626، ح 704 )

نقل است از حضرت علی بن موسی الرضا ،امام رضا که فرمود:

الطّیبُ مِن أخلاقِ الأَنبیاءِ.

به کار بردن بوی خوش، از اخلاق پیامبران است.

منبع: (الکافی، ج 6 ، ص 510 )

امام رضا علیه السلام می‌فرماید:

المُستَتِرُ بالسَّیئَةِ مَغفورٌ لَهُ.

پوشاننده گناه آمرزیده می گردد.

منبع: (الکافی، ج2 ، ص428 )

امام رضا (ع) فرمود:

مَن تَبَسَّمَ فی وَجهِ أخیهِ المُؤمِنِ کتَبَ اللّهُ لَهُ حَسَنَةً؛ ومَن کتَبَ اللّهُ لَهُ حَسَنَةً لم یعَذِّبهُ.

هر کس به روی برادر مؤمنش لبخند بزند، خداوند، برایش یک ثواب می نویسد و کسی که خدا برایش ثوابی بنویسد، عذابش نمی کند.

منبع: (گزیده حکمت نامه رضوی، ص 250 )

حضرت امام رضا علیه السلام فرمود که:

کانَ نَقشُ خاتَمِ عیسی(ع) حَرفَینِ اشتَقَّهُما مِنَ الإِنجیلِ:طوبی لِعَبدٍ ذُکرَ اللّهُ مِن أجلِهِ، ووَیلٌ لِعَبدٍ نُسِی اللّهُ مِن أجلِهِ.

نقش انگشتر عیسی(ع) این دو جمله بود که آنها را از انجیل برگرفته بود:«خوشا به حال بنده ای که موجب یاد خدا شود و وای به حال بنده ای که باعث فراموشی خدا گردد». (عیون أخبار الرضا(ع)، ج 2، ص 55 )

از فرمایشات حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام است که:

إنَّ مِن حَقِّ المُؤمِنِ عَلَی المُؤمِنِ:المَوَدَّةَ لَهُ فی صَدرِهِ، وَالمُواساةَ لَهُ فی مالِهِ، وَالنُّصرَةَ لَهُ عَلی مَن ظَلَمَهُ، وإن کانَ فَیءٌ لِلمُسلِمینَ وکانَ غائِباً أخَذَ لَهُ بِنَصیبِهِ، وإذا ماتَ فَالزِّیارَةُ إلی قَبرِهِ، ولا یظلِمَهُ، ولا یغُشَّهُ، ولا یخونَهُ، ولا یخذُلَهُ، ولا یغتابَهُ، ولا یکذِّبَهُ...

از جمله حقوق مؤمن بر مؤمن، این است که در دل، او را دوست بدارد، با مالش به او کمک برساند، او را در برابر کسی که به وی ستم کند، یاری دهد، اگر مسلمانان غنیمت و خراجی داشتند و او غایب بود، سهم او را برایش بگیرد، هر گاه درگذشت، تا قبرش او را تشییع کند، به او ستم نکند، با او دغلی نکند، به او خیانت نکند، او را وا نگذارد، از او غیبت نکند، دروغگویش نشمارد...

منبع: (قضاء حقوق المؤمنین:ص35 ح45 )

مَن فَرَّجَ مِن مُؤمِنٍ، فَرَّجَ اللّه ُ عَن قَلبِهِ یَومَ القِیامَهِ

هر کس اندوه مؤمنی را بزداید، خداوند در روز قیامت، غم از دلش می زداید.

منبع: (الکافی، ج 2، ص 200)