ماه ذی القعده از ماه‌های حرام است. مرحوم سید ابن طاوس روایتی نقل کرده است که اگر کسی دچار سختی، غم و اندوه شود، این ماه برایش ماه اجابت دعاست. اگر در این ماه فردی خدا را صدا بزند، خدا کلامش را می‌شنود. پیامبر اکرم (ص) درباره ماه‌های حرام فرمودند، اگر کسی سه روزِ هفته یعنی پنجشنبه، جمعه و شنبه را روزه بگیرد، از پاداش ۹۰۰ سال عبادت بهره می‌برد. معروف‌ترین عمل در این ماه نماز روز یکشنبه است. چیز‌هایی ما در ماه ذی القعده داریم، شامل میلاد فاطمه معصومه (س)، میلاد امام رضا (ع)، شهادت امام هادی (ع) و دو روز بسیار مهم در ماه ذی القعده که یکی از آن‌ها ۲۵ ذی القعده روز دحو العرض و دیگری ۲۳ ذی القعده که روز زیارتی آقا امام هشتم (ع). در روایت داریم که زیارت امام رضا (ع) ثواب هفت هزار و هفتصد و هفتاد حج اکبر دارد.

نخستین چیزی که باید در مسئله زیارت مورد توجه قرار دهیم، این است که زیارت در فرهنگ اسلامی برای این برهه از تاریخ و پس از شهادت ائمه اطهار (س) نیست. با توجه به برداشتی که از آیات قرآن کریم داریم، در زمان پیامبر (ص) مسئله زیارت مطرح بوده است. در سوره توبه آیه ۸۴ به این موضوع اشاره شده که خداوند متعال خطاب به پیامبر اکرم (ص) می‌فرمایند، وَلَا تُصَلِّ عَلَىٰ أَحَدٍ مِنْهُمْ مَاتَ أَبَدًا وَلَا تَقُمْ عَلَىٰ قَبْرِهِ ۖ إِنَّهُمْ کَفَرُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ بالای سرجنازه منافقان بودن، دعا کردن بر آن‌ها و ایستادن در کنار قبرشان مضمون است. این آیه نشان می‌دهد، زیارت یک مسئله جدید در مباحث اسلامی نیست. زیارت کردن مانند نماز، روزه، خمس و ... در فرهنگ اسلامی ریشه دارد و از صدر اسلام مطرح بوده است.

یکی دیگر از موضوعاتی که ما درباره زیارت باید به آن توجه کنیم، توجه به معنای این عمل است. زیارت به معنای تجدید احد و هم پیمان شدن با حضرات معصومین (ع) است. روایت داریم، إِنَّ مِنْ تَمَامِ اَلْوَفَاءِ بِالْعَهْدِ وَ حُسْنِ اَلْأَدَاءِ زِیَارَةَ قُبُورِهِمْ همه وفاداری، متعهد بودن در زیارت اهل بیت (ع) است. برای فردی که عازم زیارت است، آثاری اتفاق می‌افتد. زیارت خانه کعبه، زیارت مزار پیامبر (ص)، زیارت فرزندان پیامبر و امامزاده‌ها همگی ثمرات و برکاتی برای انسان دارد. البته نباید فراموش کنیم که زیارت همیشه از ناحیه یک شخص مومن نسبت به یک شخص نیست؛ برای مثال ما به زیارت قبر پیامبر اکرم (ص) می‌رویم. بعضی وقت‌ها به زیارت حقیقت غیر شخصی می‌رویم؛ زیارت خانه اینگونه است.

اصل و اساس زیارت آثاری را برای انسان به همراه دارد. اولین پیامد زیارت اهل بیت (ع) ایجاد نشاط در قلب انسان است. طعم عسل شیرین زیارت را بسیاری از ما فهمیده ایم. پس از زیارت نشاط و شادابی غیر قابل وصفی برای ما اتفاق می‌افتد. رسول خدا (ص) درباره شخص امام هشتم (ع) فرمودند پاره تن من در مشهد دفن خواهد شد؛ هر انسان اندوهناکی که او را زیارت کند، خدای متعال گناهانش را می‌بخشد؛ بنابراین زمانی که انسان مورد آمرزش و مغفرت الهی قرار گیرد، احساس سبکی می‌کند و پاک شدن گناه باعث شادابی می‌شود. درباره زیارت امام هشتم یکی از صحابه نقل می‌کند که حضرت فرمودند هر کس من را زیارت کند و حق من را بشناسد خداوند گناهان گذشته و آینده اش را می‌بخشد. این که گناهان آینده بخشیده می‌شود، به این است که خدا بستر و مقدمات معصیت را از آن شخص دور می‌کند و فرد در آینده مرتکب گناه نمی‌شود.

در روایات سفارش شده است، فردی که پدر و مادرش را از دست داده، زمانی که به مزارشان برود و از آن‌ها طلب مغفرت کند، آن‌ها او را کمک خواهند کرد. ما وقتی برای پدر و مادر جسمی این تاکید را داریم، قطعا این تاکید و سفارش را برای پدر و مادر معنویمان بیشتر داریم. چراکه طبق گفته خود اهل بیت (ع)، امام مثل یارِ غار، رفیق یا مثل برادر تنی است. اگر فردی برای آمرزش گناهان و بازگشت به سوی خدا سر قبر پدر و مادر معنویش یعنی امامان معصوم برود و آن جا را زیارت کند، قطعا مشکلاتش به شکل‌های گوناگون حل خواهد شد.

نگاه ما به اهل بیت (ع) این است که آن‌ها زنده هستند. زمانی که ما به عتبه اهل بیت (ع) وارد می‌شویم، با آن اذن دخولی که در ابتدا می‌گوییم و وارد می‌شویم به این موضوع گواهی می‌دهیم. در اذن دخول می‌گوییم، قسم به خدای متعال می‌دهیم که شما ما را می‌بینید، ما را می‌شناسید و یکایک کلام ما را می‌دانید. اباصلت یکی از اصحاب حضرت علی بن موسی الرضا (ع) نقل می‌کند همراه با امام هشتم وارد ایران شده است. حضرت رضا (ع) تا آن زمان وارد ایران و سرزمین توس نشده بودند، امام از مرکب پیاده شدند به سرعت به سمت جنازه‌ای حرکت کردند؛ آن جنازه را مشایعت کردند؛ به میت نماز خواندند؛ میت را داخل قبر گذاشتند؛ سپس فرد را به اسم و به نام مادر صدا زندند. وقتی سوار بر مرکب شدیم، از حضرت رضا (ع) سوال کردند مگر شما به ایران آمده بودید که این فرد را می‌شناختید و اینگونه به او توجه کردید؟ حضرت علی بن موسی الرضا (ع) فرمودند، اباصلت تو خیال می‌کنی ما شیعیان خودمان را نمی‌شناسیم. به خداوندی خدا یکایک آن‌ها و نزدیکانشان را می‌شناسیم و در سختی‌ها آن‌ها را یاری می‌کنیم.