یکی از مناظرات مشهور حضرت امام رضا علیه‌السلام مناظرۀ آن حضرت با «عمران صابی» بود.

عمران صابی همان شخصی بود که به خدا ایمان نداشت ولی در اثر گفتگو با حضرت امام رضا علیه‌السلام و سخنان هدایت بخش آن حضرت به خداوند یکتا ایمان آورد و در همان مجلس مسلمان شد.

در میان این مناظره، وقتی هنگام نماز فرا رسید امام رضا علیه السلام مناظره را قطع نمود.

عمران صابی که تحت تأثیر سخنان آن حضرت قرار گرفته بود به حضرت عرض کرد: «آقا بحث و سخن مرا قطع نفرمائید؛ قلب من رقت یافته و دلم تکان خورده است».

در این هنگام حضرت فرمودند: «نخست نماز می‌خوانم و سپس به بحث ادامه می‌دهم»؛ آنگاه از جای خود حرکت کرد و در همان مجلس نماز اقامه کرد.

ماجرای این مناظره در دو کتاب «التوحید»[1] و «عیون اخبار الرضا علیه السلام»[2] تألیف محدث جلیل‌القدر مرحوم شیخ صدوق رحمه‌الله آمده است.

این ماجرا حکایت از شدت اهمیت و فضیلت نماز اول وقت دارد، به طوری که حضرت امام رضا علیه‌السلام با وجود اینکه با سخنانشان قلب عمران صابی را برای ایمان به خداوند نرم کرده بودند و او را در شرف مسلمان شدن قرار داده بودند، ولی همینکه وقت نماز رسید از سخن گفتن با او دست کشیدند و رو به نماز و گفتگو با پروردگار متعال در اول وقت آوردند.

از حضرت امام صادق علیه‌السلام نیز روایت شده که در مورد فضیلت خواندن نماز در اول وقتش فرمودند:

«إِنَّ فَضْلَ الْوَقْتِ الْأَوَّلِ عَلَى الْآخِرِ کَفَضْلِ الْآخِرَةِ عَلَى الدُّنْیَا»[3]

فضیلت (خواندن نماز در) اول وقت بر (خواندن نماز در) آخر وقت مثل برتری عالم آخرت بر عالم دنیا است.

[1] التوحید، باب 65، حدیث اول

[2] عیون اخبار الرضا علیه السلام ، باب 12، حدیث اول

[3] الکافی، کتاب الصلاة، باب المواقیت اولها و آخرها و افضلها، حدیث 6

منبع: برگرفته شده از وبلاگ حجت‌الاسلام پناه زاده panahzadeh.blog.ir